Huisarts 2.0

Mijn naam is Lieneke van de Griendt.

Ik studeerde in 1991 af als arts aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en in 1995 als huisarts aan de Universiteit van Leiden.

Een deel van mijn opleiding tot huisarts deed ik op Aruba en na mijn afstuderen woonde en werkte ik 4 jaar op Bonaire en Curaçao.

In augustus 1998 remigreerde ik en vestigde ik mij als huisarts in Schiedam, waar ik op 1 juli 1999 de praktijk overnam van Mw. Drs. A. Walczynska. Deze praktijk is inmiddels gegroeid tot bijna 4000 patiënten en een team van 12 parttime werkende medewerkers. Assistentes, praktijkondersteuners (chronische ziekten en GGZ), administratieve en financiële medewerkers, drie huisartsen en een huisarts in opleiding.

Sinds ik in mijn eerste studiejaar de colleges Algemene Ziekteleer van patholoog Prof. Marco de Vries volgde, kijk ik met een brede blik naar mijn patiënten en hun ziektes.
Hij was een bijzondere man, die het aandurfde om temidden van zijn zeer rationeel denkende collega’s wetenschappelijk onderzoek te doen naar o.a. wát in het leven van de mens -op sociaal of psychisch gebied- de oorzaak zou kunnen zijn van spontane regressie van kanker. Lees hier meer over hem. Mede dankzij dit zaadje dat hij zoveel jaren geleden in mijn brein zaaide, begin ik nu het grote geheel te zien. Ook zijn moed inspireerde mij.

In die tijd, de jaren 80 van de vorige eeuw, was een ernstige (chronische of dodelijke) ziekte nog iets wat je gewoon overkwam, zonder dat we ons afvroegen wat hiervan de oorzaak was.  “Botte pech” hoorde ik eens als antwoord van een specialist toen een patiënt hem hier naar vroeg. Ook de genen werden (en worden) verantwoordelijk gehouden.

Acute aandoeningen (een wond, een breuk, een infectie) zijn voor een huisarts goed te behandelen. Maar wat als de patiënt met een chronische kwaal komt? We buigen ons het hoofd erover, lossen soms tijdelijk iets op, maar vaak komt de klacht terug of er ontstaat een nieuwe kwaal. We onderzoeken nog eens, laten bloed prikken of foto’s maken, stellen een diagnose en dan…… schrijven we medicijnen voor. De patiënt herstelt tijdelijk en de bloeduitslagen verbeteren. Na verloop van tijd  ontstaan er echter toch weer -of meer- klachten. Soms moeten we naar een specialist verwijzen. Die meer pillen voorschrijft. Die nogal eens bijwerkingen geven. Waar we dan weer een andere pil voor geven. De ziekte verdwijnt echter niet; de patiënt zit levenslang aan medicatie vast en krijgt er in de loop van de tijd alleen maar meer diagnoses bij. En zo raakt de toch al chronisch zieke patiënt van de regen in de drup.

Tenzij….. we verder kijken dan onze medische neus lang is. Tenzij we de patiënt vragen wie hij is, wat hij doet, met wie hij leeft en uit welk nest hij komt. Wat hem beweegt, wat hem drijft, wat hij voelt en wat hij doormaakt. En door hééft gemaakt. En een relatie durven te leggen met dit alles en de ziekte. En de patiënt hiervoor open staat en naar binnen durft te kijken.

En tenzij we vragen…. wat hij eet. Over Voeding wordt een huisarts tijdens de studie echter niet goed opgeleid. We leren vooral diagnoses te stellen en hoe we de symptomen van deze diagnose met medicijnen kunnen onderdrukken. Onze studie werd niet voor niets ook wel de studie Medicijnen genoemd….

In deze blog wil ik u deelgenoot maken van de worsteling die zich in mijn hoofd afspeelt over dit alles. Van hoe ik transformeer van huisarts versie 1.0 naar huisarts 2.0, met nieuwe inzichten, nieuwe behandelmogelijkheden en nieuwe werkvreugde.
Daarnaast deel ik graag mijn inzichten over de werkelijke oorzaken van chronische ziekten met u, opdat ook u wellicht nieuwe wegen ontdekt.

Alles draait om onze psyche, voeding en leefstijl, ergens weten we dat allemaal ook wel. Maar hoe zit dan dan precies? Wat doet stress met ons? En voeding? En bewegen?

Ik ga het u uitleggen.

Stay tuned!